عارفانه های یک دوست

 (مادرم)

مادرم هرزمان می دیدمت انگارخدارادیدام

درطواف عطرپیراهنت نورخدا را دیدام

آسمان پیش بخشش های تو، بی وسعت است

خندهایت چشمه ی امید و ریشه درمن است

مادرم باوجود توبه شوکت وحکمت رسیدم

ترسم ازبن بست نبود، بادعایت مقصدرسیدم

ردپایت تا بهشت وخانه ازعطر تواست

گرمی دستان توخون رگهای من است

 سجده برسجاده ات عشق درمن است

 آن نوازشها ی دستت درمان دردهای من است

مادرم توماورای عشق درجهان بودی برایم

زیباترین فرشته ی زمین وآسمان بودی برایم

رسم است (غلام ) پروانه باشد ، پربسوزد

شمع بودی ونوردادی تاپروانه هاگرددبگردند

غ..ر..آ