عارفانه های یک دوست

چشم در آئنه وشانه میکشید ، ذلف رها

عطرتن ش درهم ریخت ، نسیم صبا

به بوسه می کشم لب و ، بیم زطعنه ام

به افسون عشق  بندم ، زبان یاوه را

به شوق بوسه های تو پرمیکشد دل

به غیرازتوندار کس ، عطروفا را

به نازنگاهی. به هشوه خواندی ، عشق

به صد کرشمه کشاندی ، به دام  ای عشق

چهره برمتاب عشق ، توشعاع ی گلشنی

که چشم دل گفت ، تومعجزای خدای منی

مرو.که تاب رفتن تو ، ندارد. غلام

توحقیقتی وهم ، وصال دلمی 

غ..ر..آ