عارفانه های یک دوست

ساقی بده مِی ،

همراه بلبل ...

بانگ ازدل پُرکنم ...

شاید نهفتت ،

غم زیرپا و ...

گل بوبگیرد و ...

گل کند ...

ساقی بده مَی ،

ازآن صبوح و ...

آواز روحم ...

گل کند ...

زین انجمن ها ،

اسب سخن را ...

زین کند ...

در دشت پُرخون ،

به یاد یاران ...

این جام را پُرکنم ...

این زخم دیرین ،

درقابی ازخون ...

سرلوحه ی ...

خود کنم ...

ساقی بیارا ،

دراین گلستان ...

رنگ سحر را ...

گلبوکنم ...

هستم هنوزآن ،

عاشق که تا مِی ...

پرستان را ...

رو کنم ...

درپای خم ،

عمریست نشستم ...

ساقی بیا ...

جامِ صبوح را روکنم ...

غ..ر..آ