عارفانه های یک دوست

پُرازسرور گشته ای ،

مطرب عشقی مگر ؟ ...

به عود دل عطر زدی ،

مِیل .به سوختن است مگر ...

غم ها بریختم به رود ،

و زشوق سیاحت کنم ...

در بی قراری عشق ،

فروغ کوکبت. رویت کنم ...

ای صنم ما کعبه ایی ،

در طلبم ترا وسجودمی کنم ...

جلوه رخسارت را ،

در دلم حُسن و نمود می کنم ...

غ..ر..آ