عارفانه های یک دوست

درتبت میسوزم و ،

شعله دارم میکشم ...

ذره ذره آب میشم و ،

هرشب آه میکشم ...

نیستم اهل ناله ،

اما جان من است ! ...

میرسدهردم به لب ،

نام تو وآه میکشم ...

چشم زدم خود را ،

ازآنچه آوردم بدست ...

آه مکن لامذهبم پیش خلق ،

خجالت میکشم ...

بارها جان کندم و ،

اما دل دست برنداشت ...

مطلب وخوب می گرفت او ،

من دربوم دل نقشش میکشم ..

غ..ر..آ