عارفانه های یک دوست

توای اُمید آغاز ،

هرروزم ...

تو می دانی ومن ،

که دوستت دارم ...

تومی فهمی حرف قلبم را ،

بگویکبارکه دوستت دارم ؟ ...

بقدرمخمل سبز بیابان ،

به تعدادبرگ برگ درختان. دوستت دارم ...

به آیه آیه هایی که خواندم ،

شدی مهمان ودرسینه نشاندم ...

جدا ازعالم فانی گفتم : ،

ترا دوست دارم و درقلبم نشاندم ...

حروف اَبجدعین چشمت ،

دلم را زیرو روکرد وگرفتار...

نمی دانی چه شد آن لحضه.به یکبار ،

ترا دید وغلام گشت  گرفتار ...

غ..ر..آ