عارفانه های یک دوست

حکم دل خواستم ،

که برگش آس باشد ...

عشق من پیش او ،

خاص باشد ...

قلبم غیراو ،

پیش کسی خاص نشد ...

خواستم انگشتری دستش ،

قطعه ای الماس باشد ...

هی تقلا کردم درمکتبش ،

بفهمد عاشقم ...

نمره های واحد عشقم ،

خاص باشد ...

واندرون مکتب عشق ، 

سهم دلم نزد او ...

عندٌمایَذهَبٌ فی الجَنِته ،

وَالناس باشد ...

غ..ر..آ