عارفانه های یک دوست

انگشتهایش بَه ،

چه دلکش تارمیزد ...

رقص موج.سرخ آتش ،

بَه چه موزن جست میزد ...

ابرهای سرخ آبی غروب ،

نم نمک رنگ سردی میزد ...

ازپس پرده بستم ،

پنچره ...

بادوحشی برحریم پنچره ،

پنجه میزد...

پلکهایش سنگین و ،

بالا وپائین می پرید ...

پنداری با پَرموزیک باد ،

خواب خوش میدید ...

ای زمین ای خاکیان ،

بدرود با شما ...

میروم سوی سرای نو ،

دورازشب سیا ...

دوراز درد وبیماری ،

دورازکشمکشها ودیوانگی ...

دور دور ،

سوی خوشبختی ...

بردرخت آرزوهایم خورد تیشه ،

نونهال آرزو هایم پریده

میسپارم ازشرشیطان ،

به یزدان شمارا همیشه ...

غ..ر..آ