عارفانه های یک دوست

دق کردایم و مُردایم ،

خورشید کی طلوع می کنی ...

زین وادی طوفان شده ،

پس کی طلوع می کنی ...

گلدان خانه خشک شده ،

باران ببار ازاَبر خویش ...

یکبار بتاب از پنچره ،

تا حس کنم دلدلر خویش ...

این باغ خزان ودرغم است ، 

بی باغبان خسته شد از انتظار ...

ویران شدبیا ای باغبان ،

بلبل به باغ درانتظار ...

دستم به دستت بگیر ،

ازغصه وغم کن رها ...

ویرانه گشتیم مثل بَم ،

زین لرزها کن تورها ...

آه میگشیم سنگ صبور ،

دیرشد ولی اما بیا ...

نگذاربرم خاطراتم رابه گور ،

ای یوسف دلها بیا ...

غ..ر..آ