عارفانه های یک دوست

دوران کودکی (امام حسن ) در دوران هفت سالکی ، به مسجد می رفت ، وپای منبر رسول

خدا (ص) می نشست،

وآنچه درمورد وحی ، از آن حضرت می شنید،به منزل ، باز می کشت برای مادرش

فاطمه زهراه (س) نقل میکرد .

به دین ترتیب که همچون ، یک خطیب ، روی متکایی می نشست ، وسخنرانی می نمود

ودر ضمن سخنرانی آنچه از پامبر (ص) فراگرفته بود بیان می کرد.

حضرت علی (ع) هرگاه وارد منزل می شد . وبا فاطمه (س) سخن می گفت:

در می یافت که فاطمه (ع) آنچه ازآیات قران نازل شده اطلاع دارد .

از او پرسید . بااینک شما در منزل هستید . چگونه به آنچه پیامبر بیان کرده آگاه هستی؟

فاطمه (س) جریان را به عرض رساند که این آگاهی ازناحیه فرزندت حسن(ع) به من انتقال

می یابد، روزی علی (ع)در منزل مخفی شد، حسن(ع) که در مسجد وحی الهی را از پیامبر

شنیده بود ، وارد منزل شد وطبق معمول برمتکا نشست تا به سخن رانی بپردازد ، ولی لکنت

زبان پیداکرد ، وحضرت زهراه (س) تعجب نمود ، حسن(ع) به مادر عرض کرد ((تعجب مکن ،

بزرگی ، سخن مرا می شنود ، واستماع او مرا ، ازبیان مطلب باز داشته است))

در این هنگام علی (ع) ازمخفی گا بیرون آمد وفرزندش حسن (ع) را بوسید

نوشته محمد محمدی اشتهاردی