عارفانه های یک دوست

ای دریغ ایام هم ،

از ما گریخت ...

آن جوانی و شورهم ،

ازما گریخت ...

مه روهم. اندک اندک ،

ازما گریخت ...

برسر آمد برف و ،

وآن سیه مو.ازما گریخت ...

آه دل جوان هست و ،

جوانی میکند ...

همرهی دارم هنوزم ،

مهربانی میکند ...

شب قلندرمیشود دل ،

بیدار تا سحر ...

باهمه زخم زبان ،

مهربانی میکند ...

چون قلم با دل. عاشقم ،

مهربانی میکند ...

غ..ر..آ