عارفانه های یک دوست

پرده ازشب بگیرو هویدایش کن

راز این هسته شکاف و تماشا یش کن

 درحریم دل یار، یارِمرا می بینی

برجبینش بنگر ، جلوه خدا می بینی

درمصاف مسکین دل من ، زبون نیابی اورا

صبح را روشن و، عشق را دوا می بینی

ای صبا زخارگل ، ترک جدا ایی مکن

چون به روی گل نگری ، درد را دوامی بینی

نای خشکید شود گرنه طراوت دم او

وای اگرحکمت خاررا زگل جدا بینی

تابد از دل شب پر توایی ازکوکب وماه

عشق راهنری یاب گلم ، نورخدا می بینی