عارفانه های یک دوست

 ((من سلام مهربودم برکوی یار))

شب میان کوچه آواز می خواند کسی

خلوتم درهم شکست اندکی !

مست می بودم تدبیرکنم کارخویش

جامه ازتن دریدم ، برتن پرهیزکنم

می کردم رها خود را درون جام می

این پریشان حال ، رها گردد دمی

خویش ازوحشت دوزخ بیاسایم دمی

تا که مستی ، زینت آرایم همی

من نوای نای چوپانم ،

درشبستان های دشت

 در نای ، جنگ عشق بودم درون سینه ها

در شبستان های دشت ، همراه او

من پیام وصل بودم در نای عشق

من سلام مهر بودم برکوی یار