عارفانه های یک دوست

آن خم ابروی تو ،

با دلبری خواند مرا ...

دلبری کرد و دلبرد و ،

اشرار کرد مرا ...

من به انفاسش ایمان داشتم ،

ولی ...

شیطنت کرد و ،

بیمارکرد مرا ...

ماه رُخش را ،

درآب نشانم داد ...

ذره ذره خاک افلاکش ،

کرد مرا ...

دل سرمستِ مرا پیچ زد ،

چو پیچک ...

میوه مست ،

تاک انگورکرد مرا ...

دوختم خرقه ای ازعشق ،

که ببالم به رقیب ...

اوشد لیلی و ،

درچاه کرد مرا ...

نامه بنوشتم برگرد ،

کم غمزه کن ...

ذره ذره خون دل ،

کردی تومرا ...

غ..ر..آ