عارفانه های یک دوست

سفر مروگل من ،

که میبری دلم را ...

نمی روی زیادم ،

ببین دل زارم را ...

کدام چمن کدام باغ ؟ ،

بگوبه گوشم آرام ...

بگو کجاست مقصد ؟ ...

که دل بگیرد آرام ...

خزان مباد هرگز!،

توزاده بهاری ...

خزان شود عمر من ! ،

توگل شکوفه زاری ؟...

درخلوتم ای گل ،

اگرنباشی مُردم ...

به یادت ای گل من ،

همیشه دل سپردم ...

غ..ر..آ