عارفانه های یک دوست

هرگاه که عاشق میشوم ،

پشت ایوان نگاهت ...

دل را ...

منزل می کنم ...

دل می سپارم ،

به دوست داشتنت ...

ترا درباران ...

تماشا می کنم ...

می گویم دوستت دارم ،

چه درطلوع چه درغروب ...

فصلهای زیبا را ...

با توتماشا می کنم ...

مهرت را درونِ ،

آشیانه ام جای بگذار ...

گرمای عشق را در زمستان ...

با توپیدا می کنم ...

غ..ر..آ