منزلگه چشمان توشد ، قراگاه دلم ... به که گویم جزتو ، که شیدا
منزلگه چشمان توشد ،
قراگاه دلم ...
به که گویم جزتو ،
که شیدا شد دلم ...
خورشید سفر میکند ،
هرروزهنگام غروب ...
توبمان ،
ای نوازشگردلم ...
به چه سازی بسرایم ،
غزلهای ترا ...
توسرای نغمه به لب ،
بنشیند به دلم ...
غ..ر..آ
[ پنج شنبه 100/3/27 ] [ 4:32 عصر ] [ غلامرضا رمضانی آقداش ]
