آخربکجارفت همه رنگ و ،
عطرنارنج
دامن کشان رقص کنان ،
میان دره ها رفت
اَبری شد وبارید به شوق ،
شب یلدا
بایک طبق عشق ،
میان بوسه ها رفت
بعدازتوطبق روی کُرسی ،
نشاندن
بارنگ غزلهایت ،
ترانه خواندن
بعدازتودنیای غلام ،
عجب شبی شد
شب مثل شبهای توبود و ،
سحرش رنگ سفید شد
غ..ر..آ
چقدرکزکنم ،
سراین کوچه که بیاد
نه ولم کرد ونه قهر ،
منتظرم تاکه بیاد
پس چرا خودخوری لعنتی ،
آبم میکنه
مست رها کرده مرا ،
خورد وخربم میکنه
نشدیک شب که ازفکرتو ،
آسوده بشم
ننشینم توقاب پنجره و ،
راهی رویا نشم
چقدرآزارببینم ،
سراین فتنه ها
چقد انگشت نماشم ،
سراین کوچه ها
به جهنم که آبروش ، ریخت غلام ؟
بیارحمی بکن و نده ،
عذابم بیا
غ..ر..آ
دل خوش کنم به آن ،
پیک آشنا
نگاهش فتنه کرد ،
درچشم ما
پرازآهنگ یک حسِ ،
یک صدا
نگاهم دامن کشان ،
رفت سوی صدا
پرید مرغ دل ،
سویش به پرواز
فرودآمد درمیخانه ،
با ساز
زبانش آشنا با دل ،
آن بیگانه مردم
شررافکند دوچشمش ،
در دل ما
مرو! بگذارغلام ،
مست تو باشد
طبیبش توحبیبش تو ،
و بیمارتوباشد
غ..ر..آ
مرو دیگرمده آزارم ،
این گهنه عشق ترا دارم
بس کن دل دیوانه آزارمده ،
در دل هنوزم عشق ترا دارم
من شاهد.در دامن گلها بودی ،
من مست آن خلوت عشقم
مستی توازآن بوسه باده ،
دلگیرازآن خند بی جوابم
چشم تو هزار زبان داند ،
دل غیرتو هیچ زبان نداند
مستم به محفل غلزلها ،
مستان همه دردغلام دانند
گرلب کندخواهش بوسه چه گویم ،
توپرتومهتاب تابیدی به روحم
قلبم چه گنه کرده که در تب وتاب است ،
مستی من از توست نه ازجام شرابست
غ..ر..آ
ترانه های تو ،
غزلهای من است
واژه های شعرت ،
نشان راه من است
توای که در دل شب ،
به یادم می آیی
ترنه های مطرب ناله ی ،
عاشقانه ی من است
ازدلم چه میدانی ،
دانی رسم دلبرچیست ؟
مگر رسم دلبری ،
نمی دانی
گوشم آشناست ،
به بانگ ترانه های تو
آخرچرا دیگر ،
ترانه نمی خوانی؟
زاین آشیان که نشسته ام ،
بی پرواز
گویا که عشقت ازدلم ،
میل پرواز نمیداند
به زمزمه خوکرده غلام ،
نام تورا
ازجوانی به پیری رسیدم ،
شایداین رسم نمیداند
چشم هایم به ره است ،
چون یعقوب
آخرمگر قصه ی ،
یوسف نمیدانی
دُردانه ی من یگانه شدی ،
در دلم
درعهدخودهستم ،
مگرعهد زمانه نمیدانی
غ..ر..آ
درگذارنسیم خفته اند ،
برگ ها بسیاربسیار
درنگاهم سروقامت باغ ،
بیدار بیدار
مست ودست افشان سازدلکش ،
باد خبرمی آرد
وزخزان برگ ها نهراسید ،
بوی بهارمی آرد
تونیزچون برگی غلام ،
گرچه سروی
به زیرپا می آورد همچون ،
برگ خزان
تنم سردمی شود ،
چون زمستان
بخاکم می سپارند ،
یاران ودوستان
به هوش باشید خزان ،
هست بسیار
نهیب پائیزاست.که مست ،
گرددهوشیار
غ..ر..آ
نغمه ها سرکرد این دل ،
زآن شورعشق
به هرلفازی آهنگ سفرکرد ،
این عشق
دیگر سامان نگیرد ،
ازغم هجرانت یار
غلام را درد نباشد ،
وقت دیدارت ای یار
به هرسیرت به هرصورت ،
که باشی میپذیرم
ازآن ترک نگاه واشک ،
دلگیرم
به هرصاعقه ای اشکت ،
وقت رفتن
چنان شعله می زند ،
که میسوزم
غ..ر..آ
با توتنها خوش است این دلم ،
ای همه کس
ناکسان رفتن و ،
توماندی همه کس
گرخزان دید و درخت ،
برگ بریخت زیرپای
من به امید بهار توماندم ،
همه کس
گرکشیدن همه برگها را رنگ ،
زآن خون دل ما
زین گزرکرده چراغان غلام ،
یار بیا
رفع شود پریشانی عشاق ،
زآن همه درد
دل به آن سلسله زلف تو بستن ،
بیا
گرچه هر روز رود خورشید ،
از سرکوه
بسرزلف توبستن نور ،
خورشید عالم بیا
غ..ر..آ
