ازدست تو مِی خوردم و ،
افسون توگشتم
پیمان توبردم و ،
باده نشکستم
هرفتنه توکردی ،
باچشم سیاهت
کُشتم هوسم را و پای ،
تو نشستم
آنشب که تو چون شانه ،
برزلف کشیدی
دل بردی و بند دلم را ،
بریدی
آنشب که آن قاب نگاهت ،
راز دل ما خواند
دل بردی غلام هم ،
غزلی خواند
غ..ر..آ
با توتنها خوش است این دلم ،
ای همه کس
ناکسان رفتن و ،
توماندی همه کس
گرخزان دید و درخت ،
برگ بریخت زیرپای
من به امید بهار توماندم ،
همه کس
گرکشیدن همه برگها را رنگ ،
زآن خون دل ما
زین گزرکرده چراغان غلام ،
یار بیا
رفع شود پریشانی عشاق ،
زآن همه درد
دل به آن سلسله زلف تو بستن ،
بیا
گرچه هر روز رود خورشید ،
از سرکوه
بسرزلف توبستن نور ،
خورشید عالم بیا
غ..ر..آ
آسمان امشب ازجلوه ،
مهتاب روشن
درخیال توام وخواب ،
میگریزد ازمن
می نهم گوش به دنبال ،
نغمه های باد
رقصه وحشی برگهای ،
پائیز درباد
دربلورلطیف آوای باد و ،
برگه ونیزار
می رقصید ماه در ،
لابه لای نیزار
بازنسیم نفسهایش ،
گونه ام را بوسه زد
به غزلهای عطر نسیم ،
بوسه زد
می شکفت هاله راز ،
درشعرغلام
پنجه برچنگ غلام و ،
لب کشاید بسرود
غ..ر..آ
گنه کردم مگردرخلوتت ،
گریه کرد ؟
درآن خلوتگه خوب دانی ،
چه کردم
درآن تاریکی خاموش ،
با مهگل
چه رازهای ناگفته:راگفتم ،
به مهگل
تنین لبهایش ،
خاموش خاموش
فراگوش میدادغزلهایم را ،
گوش
تورا میخوانم ای ،
عاشق مست
تورا میخواند این ،
دیوانه ی. مست
شراب سرخ لبهایت ،
شعله افروخت
شرربرسینه انداخت و ،
مستانه میسوخت
قلم چرخید وچرخید ،
با دلم ناله میکرد
غلام درخلوتش ،
گریه میکرد
غ..ر..آ
