عارفانه های یک دوست

آن برتر آمد 

باطنین صدایش شکست  

آیینه فضا را.....

وکهکشان تنهایی وظلمت را

 درهم شکست.....

شهاب نگاهش

پرده سیاهی را درید

وهاله ایی از نور  

نقطه ایی را نشانه رفت.....

مکه...!

و ریگستان خاموشی را

شکست.....

ولالایی اندوه فرو ریخت

تراوش روشن نگاهش

با زمزمه ی سبزالله آمیخت .

از تلاوت لب هایش

آوای امید جرقه زد.....

در ته چشمانش

شب فروریخت

ومن.........

در شکوه تماشای ......

 صدای خورشید بودم

محمد (ص)ختم رسولاً آمد...

آن برترآمد.....

غ..رآ

من خدایی ازتو میسازم ، خدا  

درخیالم خانقایی ازتومیسازم خدا  

خیس میشم زیرچتر پلکه چشمانم چرا ؟    

دستم ومحکم گرفتم به دامانت ، خدا   

گفتم او راعاشقی کارآسانی که نیست

پرده پوشی ازرازها کارآسانی که نیست   

آه شدم بندی زندان دنیا ، چرا ؟

این همه تصویرزیباه ، زمستان است خدا

من بجزتوهرشب مهمان رویا میشوم

نامه ها را پاره و ، غرق دنیا میشوم 

هرچه ساختم با تو می دانم که هست

صبح غرق سیاه موج ، موها میشوم      

دورم ازکعبه ونزدیکتراز ، کعبه توایی   

برمیگرددغلام ، سرور آن روز توایی    

غ..ر..آ

گرچه هرجاد ایی ، بین من وتوبسته نیست  

درحرف دلم قافیه ها ، مهمان من است  

به توازدل نوشتم ، که دلم گریان است            

پشت لبخند خدا ، غزلی خندان است     

ازتو بهانه بهتر ، درغزلم ندیدم     

خوش روترازتوای گل ، دراین جهان ندیدم   

ای قبله ی دل من ، عطر تورا گرفتم         

قبله نما ترازتو ، ای مهربان ندیدم        

عشق وجنون گناه نیست ، درشهرما اما             

گناهی خوشترازعشق ، درشهرمان ندیدم            

ازبرگه ها تا دریا ، بی تا بتر آسمان است           

شیرین تراز رویای برگه ی آب ندیدم                   

شگست بغض غربت ، آمد ازدل ندایی                

آمد ولی جانا ، حالا زماچه خواهی

چون شد مسیرعشقم ، هم سوی هردعایی             

فتاد ازپا غلام ، حالا بگو ، کجایی              

غ..ر..آ

نورآمد وآهسته به درختان بارید

زمین به سقوط برک  خندید     

یلدای شب ، دوربودم

بادآمد وبرتنم چرخید

بازکیاه مرموزهوس

درنگاه درختم روید...

باززیبائ بی پروایی

بازدلتنگی وبیمارئ وشیدائی

کوسخن دل یار، حوصله کن

بازهم درد ، شب تکراری

پنهان شد ماه و، راه دوتا...

غروب بی مده دریا زیبا نیست

این تنهایی نیزبگذرد غلام

توبگودل ، یارتوکیست ؟

غ..ر..آ

به صد بهانه ناله ازغم زمانه

 دوباره پرگرفتن ، عاشقانه        

زعاشقان زین ره چه گویم   

که نامشان به حله گشت نشانه 

بیا که عطرخاطرها شان              

به سبزه رنگ گل کشیده نشانه

شکسته گرچه درکلوئ ساز   

ببین طنین نغمهای پرواز         

تو ای بهشت آرزو هاشان   

ببین ترانه های شمع وپروانه  

به هدهد سفربگو گل بهاریم گو 

بگوغلام که آن صبوریم گو

غ..ر..آ

به بام ایستاد ام شاید از دور ببینم 

افق ازشرق و ، از قبله نورت ببینم

پیاده یا سواره لشکری است یوسف ما

یقین دارم تماشا می کند ؛ لیلی یوسف ما

همیشه ماه پنهان نیست پشت ابرها     

هویدا میشود روزی ؛ عشق زهرا (س)

غلام پیر وجهان تشنه ی ؛ دیدارجانان

بیاجانا که آماده است ؛ تخت سلیمان

چراغان میشود گوچه وباغها و ایوان

زمستانم بهار و ؛ بهارم رنگ الوان

توی تقویمت نگاه کن زندگی آسان نیست

زندگی کردن عشق است و؛ زمستان نیست

آرزوها مان به خواب ورویا محدود نبود

میتوانی تصورکن ، عشق بود وعشق بود

زنده ماندیم و تا سختیها ؛ پشت کنیم

وارث حالیم و ، برگذاشته پشت کنیم

باختمان گهنه وتجربه بسیار کردیم

سفره مان نان و، شکرش بسیارکردیم

خستگی ها مرا ازتن ؛ بیرون میکند  

تو شبها یی که عشق ؛ افسون  میکند  

نور خورشید هوید و شب را بیرون میکند  

عاشقی های غلام را : صد ا فزون میکند

غ..ر..آ