عارفانه های یک دوست

عجب زیباست رُخت ،

درشب مهتابی

زّمِرد رنگ دامنت ،

زین آسمان مهتابی

مرا میبرد دراندیشه ،

همان آبشارنقرآبی

هزاران قطرهایش ،

پلک نقرآبی

چورستن غنچه های زرد ولیمویی ،

ازگل سنک

هزاران غنچه خفته در ،

سبزهای. سرخ آبی

بنفشه در سازباد و ،

چمید. بر رویش پروانه

زند نقش ازلب غنچه ،

به روی. سبز این قالی

برقصید بانسیم بید ،

گیسورها کرد

بدین عشوه کشید. کارم ،

به شیدایی

وزد بربستر دشت ،

عطرگلهای سرخ آبی

غزل خواند دخترمهتاب ،

با لب سرخ عنابی

غ..ر..آ

عشق مد برباد و ،

ازبی وفایی به دور

بیش مکن درد و ،

ازجدایی به دور

دل سخت بهانه گیراست ،

گزک مد بدستش

دلا کجای کاری ،

رُخ را به رویم بستش

محکم بزن به شانه ،

بردار این قالی

این تارپوت دل را ،

خوش نقش بزن به قالی

مکن رها غلام را ،

دراین شب خیالی

لب میدمد به نی باز ،

ازسوزاین بهانه

درشرح حال چشمم ،

بنگرسوزترانه

غ..ر..آ

دل رمیدام هنوز ،

باورنمی کند

چشم بستنت را ،

باورنمی کند

دلبرکردی و ،

دل پیچاندی

درهوای غیرتو دل ،

پروازنمی کند

چگونه گویم مگراز رخسارم ،

پیدا نیست

بغض ابرهای آسمانم را ،

باورنمی کند ؟

ای سرونازکه خود مستی و ،

مرا دیوانه کردی

دیگرغیرتو دلبرعشق را ،

باورنمی کند

صدباغ گرنشانم دهند ،

سرخ وسفید

باغی که عطر تونباشد ،

باورنمی کند

میخواهمت و ،

دوستت دارم

چشم بستنت را ،

غلام باورنمی کند

غ..ر..آ

ای همه امید من ،

بی تودنیا را باورندارم

اینهمه لطف تودیدم به دل ،

لحظه ها رابی توباورندارم

باغبانم:مهربانی توشد ،

شب بوی گل

بی توهرگزدر زمستان

گل یخ را باورندارم

خُّرمی گلزاررا دیدم خزان شد ،

بی توفصلها را باورندارم

جاودان در دیدی ،

دل دیدمت

بی توحتی جان دادن را ،

باورندارم

گرزپا افتدغلام  ،

زین روزگار

اینهمه لطف را ،

بی توباورندارم

غ..ر..آ

برتن ساقه شبنم ست ،

برروی زنبق باغچه شبنم ست

برجدار کوچه ،

بوی عطرکاه وگل  درهم ست

هنوزنقش قلبی که برچنار کندم ،

سرجایش محکم است

هنوزخاطره نیم نگاه وسلامش ،

ترانه لبهای من ست

مثل پروانه ها که مینوشند شبنم ،

دلم پی آن جام وجم ست

ترانه میخوانم ازغزلهای لبت ،

سلام کوچه باغ. سلام

برای غلام خانه ی دلبر ،

همان کاخ جم ست

غ..ر..آ

عاشق که میشی ،

رویایی?  داره

زندگی انگار ،

یه حال داره

مثل یه دریا در وقت طوفان ،

کاری بکار رکبارنداره

توبغض پرواز ،

مثل یه رکبار.چشماش میباره

میمیره عاشق.وفتیکه عشق و ،

داره میبازه

ردمیشه عاشق ،

تواوج طوفان

تودستاش انگار ،

دنیا را داره

عاشق که میشی ،

یه رمز داره

مثل قناری ،

پرش میریزه

غ..ر..آ