برتن دیوارهای شهر ،
نه طرحی و نه رنگی ...
کس دراین سامان ندیده بود ،
اینهمه دلتنگی ...
چشم می دوزم به روز وشبها ،
با تمام خستگی ...
دل رابه تصویرمیکشم ،
از درون باهمه دل مردگی ...
تا بدین منزلگه پای نهد ،
شادی وامید ...
برتن دیوارها نقش بندد ،
باردگررنگ زیبای امید ...
فرشته زدرآید و ،
پلیدیها شود نا امید ...
غ..ر..آ
هستم مست تو و ،
غمزه فروشی ازتو ...
میخرم به صداقت عشق ،
عشق بازی ازتو ...
بگوکه عاشقم ؟،
خسته نیستم ازتو ...
میخرم با قلبم عشق ،
آن عاشق ازتو؟ ...
دلم را دریا بین و ،
شاعری. شعرهایم ازتو ...
میزنم به دریا و ،
ساحل زیبایش ازتو ...
میشوم غرق دریایت ،
پاروی دستانم ازتو ...
میروم با قایق رویاهایت ،
مرغ عشقِ دریایش ازتو ...
غ..ر..آ
تو درامید بهاری و ،
من درهوای نسیمم تو ...
گمان مدارکه بهار ،
گل وسبزه نیست ...
گل هست وسبزه هست وبهار ،
لبخند خورشیدش ازتو ...
زنسیم لطیف بهارخوش بینم و ،
بادصبا وعطرنسیمش ازتو ...
باغ گلشن وشکوفه هست و ،
بااغبان خوش مرامش ازتو ...
درباغ آفت هست وهم گل ،
طبیبا رحمانیتش ازتو ...
غ..ر..آ
می آید اَبربهار ،
به مهمانی ترا ...
بوسه میزند با باران ،
گونه وپیشانی ترا ...
هرچه رعد وبرقم بزنی ،
می آیم بشوق ...
گونه سرخت ببیند ،
هوای بارانی مرا ...
غ..ر..آ
خدا نکند قرنطینه باشم ،
بهارنزدیک و حسد میبرم ...
کنارپنجره ایستاده ام ،
به عطربهارحسد میبرم ...
به عطرگل وترانه های گنجکها ،
حسد میبرم ...
به پرندهای قفسی که عادت کردن ،
حسد میبرم ...
می گشود چشمانم را ،
باران نقرای فام ...
من به آن شرشر ناودان ،
حسد میبرم ...
هرصبح به امواج خنده خورشید ،
حسد میبرم ...
چه دلکش می دوید ،
نسیم ازکوچه ...
من به آن سرود نسیم وباد ،
حسد میبرم ...
سرانجام میرسد بهار ،
خدا نکند قرنطینه باشم ...
وگرنه به قاصدکهای بهاری ،
حسد میبرم ...
غ..ر..آ
هرصبح ،
خوان برپیشانی ...
عشق ...
ازبوسه پُرش کن ،
به لب خوانی عشق ...
برباد صبا ده بوسه پنهانی ،
یعنی گذری کن ...
بردل بارانی عشق ...
غ..ر..آ
ای دریغ ایام هم ،
از ما گریخت ...
آن جوانی و شورهم ،
ازما گریخت ...
مه روهم. اندک اندک ،
ازما گریخت ...
برسر آمد برف و ،
وآن سیه مو.ازما گریخت ...
آه دل جوان هست و ،
جوانی میکند ...
همرهی دارم هنوزم ،
مهربانی میکند ...
شب قلندرمیشود دل ،
بیدار تا سحر ...
باهمه زخم زبان ،
مهربانی میکند ...
چون قلم با دل. عاشقم ،
مهربانی میکند ...
غ..ر..آ
زیرلب اوآهسته ،
خندید ورفت ...
ضربه ایی به قلبم افکند و ،
آهسته رفت ...
شبنمی لرزان گونه ام را ،
خیس کرد ...
اولرزاند قلبم و ،
درکبودی شب خندید ورفت ...
مات شد چهره ام ،
در آینه گیچ مانده بود ...
گیسوانش درهم و ،
همره باد رقصید و رفت ...
تند وبی تاب میدوید ،
دیده ام سویش ولی ! ...
گوییا ازپنجره ،
روح منم با اوبرفت ...
غ..ر..آ
