درون دیده دیدایی ،
چوقطره قطره آب شدم
چوسایه ی سرکشم ،
اسیرآفتاب شدم
نگاه کن ،
مرا کجا میبری ؟
درآسمان من ،
پرازشهاب میشوی
مرا ببرای دلنواز ،
شراربجانم زدی
ستاره چین برکه ام ،
مهتاب ماهی? دلم
غلام دگررها مکن ،
ای نوربرکه ی حریر...
لبالب ازشراب ناب...،
مرا به لای لای دگر ،
بخواب نکن
غ..ر..آ
چشمم از دوریت ،
خشگیده شد
آسمان جای من ،
اشکبار شد
سالها دور.اماهنوز،
درقلبم زندایی
آسمان برحالم امروز ،
گریان شد
چهرات خندان میشد ،
ازدیدنم
خون به رکهایم ازآن خنده ،
شریان میشد
سالها دورم ای مظهر ،
پاکی و خُلق وخو
خلق وخویت جاریست ،
در رکهای غلام مادرم
غ..ر..آ
هنوزم روسری تو ،
با رنگها دوست دارم
سپیدی رنگ موهات و ،
به زیر روسری دوست دارم
هنوزم چشم غزل خوانت را ،
باهمه خستگی هایش دوست دارم
هنوزم آن حفاف ورازچشما تو ،
به زیرچین موهات دوست دارم
زبانت نرم وشیرین باحفاف است ،
چقدرگرمی حرفهایت را دوست دارم
غلام عاصی میشد گاه گاهی اما.. ،
چقدرصبرزهرایت را دوست دارم
غ..ر..آ
سحرآمد وهادی ،
گمگشته شد
که در ظلمت شب ،
محراب شد
چون چراغ رهنوردان ،
درشب ظلمانی
نورچشمانم به ره ،
رقصان شد
آن گه ازگنبد ،
مینای عشق
شب فرورخت و ،
کبودی روشن شد
دل چو افسونِ آن ،
تصویرشد
رنگ خونگیردماوند ،
تیغ? ی شیرشد
همچوخورشید پَرگرفت ،
از روی نیلگون خزر
خون به رکهای غلام ،
بیشه ی شیرشد
غ..ر..آ
صدگره دیدم که بستن به سرِ ،
زلف پریشان تو
میدرخشید یاقوت لابلای ،
گیسوی پرشان تو
سحرآمد وگیسوزما ،
پنهان کردی
به طرب خوانی بلبل بحریری ،
پنهان کردی
ازپشت آن شیشه که پیدا بود ،
دل طوفان زده ام
وندرین آینه عاشق ،
رسوا کردی
نتوان پنهان کنم ،
تاب وتب اینهمه عشق
شب گُوه است که مرا همره زهره ،
عریان کردی
به سعادت بدمد صبح امید ،
میدانم
همه غم های غلام را ،
به عشق آسان کردی
آید آن صبح اُمید ،
دوست نوید است ترا
که شهنشه از ره بیاید و ،
آزاد گردیم
غ..ر..آ
به دورتو میگردم دراین بوستان ،
ای گل. ازتو زیباترنیست
مرا مست میکند عطرگیسویت ،
از این عطرگیراترنیست
تومغروری مثل البرز ،
به چالوس می نازی
توجادومیکنی باخندهایت ،
که صد ضرب المثل دارد وهم حکایت
بخواب کابوس دیدم ،
که رفتی
غلام مجنون شده ،
برنکشتی
نفس هستی بیا ،
دم بده با نفسهات
کسم هستی بیا ،
دلواپسم باش
غ..ر..آ
باورش تلخه که ما ،
مسافریم
باهمه عاشقی ،
باید بریم
سادگی کردی عبورکردی ،
زمن
باورت هست ازاین باغ ،
باید بریم
توکه درقلبم ،
همیشگی شدی
توبرام همه ی ،
زندگی شدی
دوست نداری بری ،
خوب میدونم
واسه دل سخت اینو،
هم میدونم
کوچه بن بست مان ،
از آینه است
پس چرابین من تو ،
فاصله است ؟
باورت میشه غلام ،
دیوانتِه ؟
توی این دنیای بن بست ،
همسایتِه
غ..ر..آ
میسوزم درشرار تو ،
وه چه شیرین است
میگریم درخیال تو ،
وچه شیرین است
خوشم که وصل توام ،
بهشت اینجاست
درعشق بی زوال تو ،
بهشت پیداست
چه گویمت که جزاین عشق ،
مرا دیگری نیست
نگسستم زکمان تو ،
مرا خیال دیگری نیست
ازکمان توجست شرار ،
بجان غلام !
درفریاد های غزلم ،
بجزتوکس نیست
غ..ر..آ
تواگرباز کنی ،
پنچره را
خواهم آمد. کنارزن ،
حریرپنچره را
پلکی های سرمازده ،
سحرم
ای همه امید بپذیر ،
عشق مرا
منکه محتاج توام ،
درهمه وقت
به غزل خوانی باغ ،
بلبل را بپذیر
منکه محتاج ،
به گرمای توام
ای توعیسی نفسی ،
غلام را بپذیر
غ..ر..آ
