با هرتبشی قلبم ،
نام ترا می گوید ...
با هرنفسی ،
عشق ترا می جوید ...
پُرخاطره کردی ،
خلوت شبهای مرا ...
احساس من از غزل توای ،
که عاشق کردی مرا ...
سوزد مرا این شرر ،
حاصل عشق است ...
این جلوه تو.سراب نیست ،
سرچشمه عشق است ...
نشکن دل شیشه ام ،
شیشه عمرم ...
شانه بده سربنهم ،
عشوه کنم ای همه عمرم ...
غ..ر..آ
عطربکربوته های و ،
مستی آهوان ...
ساقه های سبز و ،
سرخی گلها عیان ...
معبر گلگشت ها ،
رد پای عاشقان ...
رود جاری پُرزابریشم های سبز ،
همچو زلف یار در باد کرده طغیان ...
انعکاس مهتاب و ،
رقص بید ...
جان به مرداب داد و ،
وازخوابش پرید ...
غ..ر..آ
گه با جادوی عشق ،
ره زنَ قلبم شد ....
گه بانگاه افسونگرش ،
از حصار بیرون شد
گه مهتاب میشود دیده میدوزد ،
حالم پریشان میکند ....
ناله های بی صدایم را ،
ازحصاربیرون میکند ....
پیش آن. قاضی عشق ،
هرشب شکایت میکند ....
آنچه می جُست به راز ،
عشقِ منِ دیوانه بود ....
قصه ی سودابه و ،
افسانه ی رستم نبود ....
غ..ر..آ
روزی نیست که چشمم ،
ترانه ات نخواند ....
دیریست طفلک دل ،
که بی تو غزل نخواند ....
بلبل بی عشق تو ،
در دشت دگرنخواند ....
ای زاهد ظاهر ساز ،
میخانه کس نماند ....
طوفان شود سینه ام ،
ستاره در آسمان بی تو نماند ....
حتی تمام کوه ها ،
بی اِذن تو نماند ....
ماهی به دریا ی ژرف ،
بی عشق تو نماند ....
غ..ر..آ
دشت تف کرده دل ،
نم نم باران می خواهد ....
سر به روی شانه ام بگذار ،
چشم.ریزش باران می خواهد ....
چون سواری در رهی ،
زیر پایت نم نم باران می خواهد ....
به تو مهربستم ،
نه به کس ....
چتری ازمهر تو دیدم ؟ ،
که باران می خواهم ....
برق نگاه ترا ،
چگونه توصیف کنم ؟ ....
شبیه تونیست کس ،
من به چه توصیف کنم ....
غ..ر..آ
برسر راهی نشستم ،
آسمانش تیره بود ....
آن ریا کار دقل دیدم ،
راهی میخانه بود ....
رفت وبرکرسی نشت و ،
درسخن جلنانه بود ....
فتنه کرد وفتنه اش ،
برجان نشست ....
عاقبت باقصه اش ،
قلبم ربود ....
اورها کرد موی در باد و ،
عطرش برمن نشست ....
زخمه برتار میزد و ،
آن نغمه اش دل را ربود ....
غ..ر..آ
