عارفانه های یک دوست

مراسرمست و ،

شوریده کردی

گذربر کلبه? ،

ویران نکردی

خودت مستی وما را ،

دیوانه داری

گذرکن برکلبه? دل ،

حبیب. بیمارداری

پریشان حالم همچون ،

زلف یارم

پریش و مست ،

درِمیخانه زارم

شدم انگشت نشان و ،

شهره شهر

تومی دانی زشیدایی ،

دادگر

نگرانم نکنه ،

که نگاهم نکنی

نگرانم که می? ناب ،

به جامم نکنی

کشتی دل به کل نشسته ،

ناخدا بیا

به کمان روی چشمت ،

دلباخته ام بیا

من شیدا ازآنرو ،

به تودل داد ام

چو غلام به پایت ،

افتاده ام

غ..ر..آ

مرا افسون چشمانت ،

کردی و رفتی

خبرازحال ما داری و ،

رفتی ؟

بجز چشم افسونگرت ،

جانا

مرا در باده افکندی و ،

رفتی

نمی خواهم بگریزم ،

من آخرعاشقت هستم

نمی خواهم آغوشی ،

عزیزم عاشقت هستم

نمی ترسم ز رسوایی ،

برایم نامه ای بنویس

اگر رفتم سفر جانا ،

توبرسنگ مزار بنویس

نمی ارزد به بی مهری ،

فدای لحظه هایت شم

بیا شاد کن. این عاشق  ،

فدای گفتمانت شم

بیا بگزاربه این ساغر ،

لب شیرین شکر جانا

توخود دانی که مست و ،

خراب توام جانا

من افسون چشماتم ،

قدم برچشم ما بگزار

غلام بیمار ومیسوزد ،

قدم بر این. سرا بگزار

غ..ر..آ

به امید تومن ،

خوش کردام دل

که پیک آشنا آید ،

به منزل

نگاهش فتنه ساز ،

دلم شه

همآهنگ با دلم ،

هم صدای شه

سحرگاهان که دل ،

دامن کشان بود

دل گم کرد ره ،

او را نشان بود

کجا دل درقفایش ،

شادمان است ؟

دل عاشق با او ،

در امان  است

به جزعشق کس از او ،

چیزی ندید

به هرکوهی نظرافکند و ،

اوراغلام دید

به هربیشه سرودم ،

نغمه ازعشق

زمین وآسمان را ،

بهرنعمت آفرید

غ..ر..آ

بیا ای صیاد دلها بیابگشای ،

قفس را

کشیده به زندانم هوس ،

نفس را

دلم میخواهد ،

پرگشایم

به پای خانه ی ،

دلبرگشایم

به لب بابوسه ی ،

شیرنش از دور

تنم با یاد عشقت ،

میسوخت

تو میدانی حال ،

شورید ام را

که دلتنگ توبود و ،

سینه میسوخت

شبانگاهان بیا مه ،

جان بگیرم

به تن عطرنفسهای ،

جانان بگیرم

هزاران بوسه بخشم ،

به مهتاب

حدیث عشق ازآن ،

جانان بخوانم

غلام را شاعری ،

هست بهانه

 حدیث ازمستی ،

دلبربخوانم

غ..ر..آ

عطرگیسویت خانه را ،

پُرمیکند

درشبستانش مرا ،

عاشق میکند

مینوشم ازآن جام  ،

لب راغزل خوان میکند

چشم شهلا یش مرا زار و ،

پریشان میکند

طاهر عریانم وعاریست ،

خانه ام ازعطر تو

گر قدم برچشم مابگذارد ،

عطرباران میکند

آن دوبیتی های دفترشعرم ،

ازبوی تو

خاطرات کهنه را باعطرتو ،

نوی میکند

ناکهان میپیچد آن عطرو ،

غلام شیدا میشود

چندنفراشتر قطارند ،

رفتنت ما را رسوامیکند

غ..ر..آ