عارفانه های یک دوست

(یاد یاران سفرکرد بخیر)

به یاد دارید رفیقان ، در آن ظلمت شب ، تن بی رنگ شبنم را برتن آلاله ی سرخ !

آنگاه که می ریزد به روی خاک تشنه .

واین است آن پرنده ی سبز پوش که بر دروازه های شهرنقش بسته ومی خواند سرود عشرت جاویدشان را .

تن رنجورم میسوزد ، درحصار خندهای بی رگ زندگی اما ...

نه ازپای می ایستیم و نه پشت به دشمن میکنم .

واین است رسم پایمردی که در غرقاب خون ، امید هرگزنمی میرد