عارفانه های یک دوست

تقدیم به همه ی مادر از دست داد ها ....مادر ما در مهربان مادر.

(رفتنت مادر... چه دل تنکم کرد)

انگشت ها به! چه دلکش ،

تار می زد

رقص موج سرخ آتش ،

به! چه موزون جست می زد

ابرهای سرخ وآبی غروب،

نرم نرمک جایش به مهتاب داد

باز وبسته می شودازپس پرده پنچره

باد وحشی پنجه میزد برحریم پنچره

پلک ها ازخواب خوش ، بالا وپایین میشد

پنداری سنکین می شد چشمش ،

با پرموزیک ، دربهشت

ای زمین ! ای خاکیان بدرود باشما

میروم سوی سرای نو ،

دور از شب تار

دور از درد وبیماری ،

دور ازکشمکشها و دیوانکی

دور، دور!سوی خوشبختی

بردرخت آرزوهایم خورد تیشه

نونهالم، آرزو هایم زود پرید

میسپارم از شرشیطان ،

شمارا به یزدان کریم