عارفانه های یک دوست

به سرخی گل لاله که خونش ریخت بر دل سحرا

ونقشی شد برسردر ، هرمیدان

وپر میزند قلبم برای آن گل لاله

ومیخواند سرودجاویدشان را

وبر برگ برگ هرکتابی میخوانیم،

جور بی کفایت ترین حاکمان ابن ملجم را

گواه ، پای مردی ملت ماست،

که می خوانیم زکر جاوید عشق را

الّلهُـمَّ صَلِّ عَلـی مُحَمَّـد وَآلِ مُحَمَّـد وَعَجِّـل فَرَجَـهُم