عارفانه های یک دوست

آن برتر آمد

باطنین صدایش شکست ، آیینه فضا را

وکهکشان تنهایی وظلمت را درهم شکست.

شهاب نگاهش پرده سیاهی را درید

وغبار از نور ، نقطه ایی را نشانه رفت .

مکه...!

و ریگستان خاموشی را شکست.

ولالایی اندوه فرو ریخت

تراوش روشن نگاهش

با زمزمه ی سبزالله آمیخت .

از تلاوت لب هایش ، شد جرقه امید

در ته چشمانش شب فروریخت

ومن

در شکوه تماشا ، صدای خورشید بودم

محمد (ص) آمد  آن برترآمد