عارفانه های یک دوست

 (جواب امام زمان علیه السلام)

*****بسم الله الرحمن الرحیم*****

درمورد سخاوت وانفاق شیخ زین العابدین مازندانی ازشاگردان جناب شیخ انصاری .رحمته الله علیهما ، نوشته اند:آن بزرگوارتامی توانست قرض میکرد وبه محتاجان میداد وهروقت که بعضی شیعیان ازهند به کربلا می آمدند قرض های اورا ادامیکردند روزی بینوایی به درخانه ایشان رفت واز وی درخواست کمک کرد . شیخ چون در بساط پولی نداشت ، ظرف مسی که در منزل داشت به او داد وگفت: این را بفروش . دوسه روزبعد وقتی اهل منزل متوجه شدند ظرف مسی نیست داد وفریاد راه اندختند که ظرف مسی را دوذد برده است . شیخ که درکتابخانه خود مشغول خوادن کتاب بود صدای اهل منزل را شنید . ازهمانجا باصدای بلند گفت: دوزد رامتهم نکنید که آن ظرف رامن برده ام . نقل می کنند:دریکی ازسفرها که شیخ به سامرا میرود درآنجا سخت بیمارمیشود . جناب میرزای شیرازی(رحمه الله) درآنجا از او عیادت میکند و وی را دلداری میدهد . شیخ زین العابدین میگوید: من هیچگونه نگرانی ازمرگ ندارم ! نگرانی من از این است که بنا به عقیدهَ ما امامیه: وقتی ما میمیریم روح مان به امام زمان علیه السلام عرضه میکنند . اگرامام علیه السلام ازمن بپرسند:شیخ زین العابدین ! ما به توبیش ازآنچه انجام دادی ، اعتباروآبرودادیم که بتوانی قرض کنی وبه فقیران بدهی ، چرانکردی ؟ من چه جوابی به آن حضرت بدهم ؟!! (ج 1/298 ، سیمای فرزانگان)

مار چه میشود ای دوست از دشمن خانکی

آب کوزه را کل دانم و آب خانه ی همسایه حلال

**************            **************

**ترک من کردی وجا در دل دشمن کردی**

**کس به دشمن نکند آنچه تو بامن کردی**

< شمسی بغدادی >