عارفانه های یک دوست

 (آل شیطان درمنا)

دیشب از آسمان دیده من ، اشک مهتاب می ریخت

درسکوت سپیده سحر، پنجه هایم قلم رامی کشید

عطش جاودانه آتش های آل شیطان درمنا

زخم های تن چند برادر را ، برتن بال فرشتگان کشید

شرمگین شد قلم ازکشیدن شیار، میان پنجه هایم

شعردرآلود پیکر فرشتگان را نقش کشید

آری ، ازمهربود مهمانداران درمنا ، اما..

آسمان عطرسکر آورگل یاس رابرتن مهمان کشید

آه بگذارگم شم درخود ، کس نبیند قطرات الماس را

پرنیان خفته گان را هم روزی طوفان درهم می کشد

شرمگین است (غلام) ازشعر درد آ لود ش

خفته گان کوی دوست ، پس کی بیدارمی شوند ؟

غ..ر..آ