عارفانه های یک دوست

(یوسفی درخانه بود)

یوسفی درخانه بود وآه نمیدانم چه شد

مست اوبودم ، فقط پیراهنش پاره شد

من دیدم که اورفت و دگرحرفی نزد 

دیگراز آنجا به بعد ، گل نمیدانم چه شد

آنچنان درعشق اوغرق تمنایش شدم

ساربان میرفت و من ، هرگزنمی دانم چه شد

روبریم خالی وجزآه من ، چیزی نبود

من درون کعبه ام ، قبله نمی دانم چه شد

هجمه بود وسرزنشت بود و ، عاشقی های من

سنگباران بود وشیپور ، جنگ نمی دانم چه شد

من نمی دانم چرا شیون ، درگلویم خشکیده شد

جوشنم برتن نبود ودرد ، نمی دانم چه شد

بانگ هل من ناصرش اعجازی کرد و(غلام)

ازخجالت آب شدم حربه دستم ، نمی دانم چه شد

پابه پایش می دویدم ، از روی شوق گلم

دست پاگم کرده بودم ، سرنمی دانم چه شد

آسمان درنیم روز ، رنگ غروب برخود گرفت

دست خولی درتنور و ، سر نمی دانم چه شد

آه تصورکردنش سخت است و ، سخت

باید از زینب بپرسیم ، آه نمی دانم چه شد

دست عباس وبیرق ومشک ، درفرات افتاده بود

بعدازآن درخیمه ها ولوا بود و، من نمی دانم چه شد

غ..ر..آ..