عارفانه های یک دوست

دل به رویت بسته ام دنیا ، چقدرخسته ام

گرچه این روزم به روزها ی دگردلبسته ام

چشم زیبایت به رویم بسته ایی ، رخساره باز

دلفیربی میکنی ، با صد نیرنگ و نیاز

اینهمه نخوت و آشوب ، روا داشتی به ما

تو شماتت میکنی زین کارخود ، باز به ما

شب قدربود همه شب ، خفته و هشیارنشدیم

شب قدراست بیا ، شب بیداری که بیدارشویم

مست مِیخانه  شویم و زین. مِی ، گرفتارشویم

خمرِ این خانه خوریم و، دراین خانه بیمارشویم

این مهم نیست غلام ، کشتی دل غرقه کدامین کل است

این مهم را به فهمی که علی ازسرشت کدامین گل است

غ..ر..آ