عارفانه های یک دوست

هنوزباورش سخته عزیزان

 که دیگه رفیقا مو نبینم

تحمل کنم آن همه خاطرات و

توالبوم عکس ها را وببینم

می فهمم که جاوید ، ماندن همیشه

 برام خیلی سخته که اینجا بشینم

یه وقتایی دوست دارم یک لحضه

توخوابم شما را ببینم

به آخررسیده صبوری رفیقان

من اینجا زخمی و تنها بمانم

یه دنیا درد وحسرت ، روقلبم

چقدرسخته این حقیقت ومیبینم

همان روزگاری که پائیزوسرما ست

توفصلی که شاید به آخررسید

چه سخته یه دنیا شکست و، تحمل

شهیدان ، غلام را شکسته ببیند

غ..ر..آ