عارفانه های یک دوست

شب ازنیمه گذاشت وخواب ندارم

بدون خندهایت ، گل تاب ندارم

درون خواب وریایم ، شیرین ترازخواب   

به قهربا ما شدی و  خواب ندارم

من این باورندارم دورم ازعشق

کنارم هستی و  می تابد این عشق

چه بی تاب است این کودک بالغ امشب

به عطرپیراهنی ، می خوابد امشب

به دستای که دوراز دامنت نیست

به غیرازتو غلام را باوری نیست

شب ازنیمه گذاشت و خواب ندارم

بدون خندهایت  تاب ندارم

غ..ر..آ