عارفانه های یک دوست

کی بهترازتومیفهمه ، مرا باز  

زمین وآسمان ، باتوهم آغاز        

توقلبم باش و، تاکه بفهمم        

قرارگیرد دلم ، به دل بشینم      

تومیبخشی مرا ، با بدی هام ؟ 

نگاه کن شرم ، کرده چشمام        

هواسم هست که دل جامانده پیشت     

به کم راضی نمیشم ، جاماند پیشت        

تولم لایزال هستی ، درباورم من  

تو هستی ناخدای ، کشتی من     

توچشم من باش تا خوب ببینم

که چشمان توجادو کرد ، ما را    

شنیدی بدرقه کردم ، تنهایم را

نشستم هشتی و، چشمم  گرفت راه     

کجایی تاغلام ، روی ماهت راببینه     

کجایی تاکه ازحکم ، لبانت گل بچینه      

غ..ر..آ