عارفانه های یک دوست

زیاد تورفت عهد و ، دل شکستی

باورنیست مرا ، زچه روی رفتی ؟

غریوگریه گشتم و ، طاقتم نیست

چه گویم که مرا ، همصحبتی نیست

بهارآمد درهوای نسیم تو

بیاکه بهاربدون گل ، بهارنیست

من ازخود گستم و ، توازخدای عشق

بحال خود نظری کن ، خدایی هست

زخوان و آز و هوس برنخاست غلام

بیاکه درامید بهار ، زمستان نیست

غ..ر..آ