عارفانه های یک دوست

باچشم دل انگیز توهر ، پیمان که بستم

فریادزدم ، پیمانه ی ، پیمان شکستم

دیوانه گسستم ، غم ، ازدل شیدا

کم فتنه گری کن ، که پیمانه شکستم

جزخواهش بی جا وهوس ، ازتوچه دیدم ؟

این چشم دلم را به چشمان هوسبازتوبستم

آن فته گری وهوسم ، سربُریدم

درگورنهادم ، به عزایش ، نگریستم

می. خورد و غلام و ، درمیخانه نشسته

غیرازتو وساقی به هیچ ، دل نبستم

عمری گذاشت و ، شد خزان وبهاری

سخت دل بُبرم ، زتو وآن میگُساری

غ..ر..آ