عارفانه های یک دوست

شراربه جانم ریزو ، ساقی من باش

که ازرنگ عقیق ، لبان تو مستم

چنان خواندی مرا زجام لبانت ، به عشق

که من ازهمه خاکیان ، زعشقت مستم

بیا بنشین وخلوت مرا ، ماهتاب باش

که ز روی تو آفتاب هم ، خجل ماند

بیا که مرا قراری ، نیست

سپیده زد وخواب بچشم منتظرم نماند

بیا که سیرببینم ، قامت گل

گربیایی شکوفا شود ، غزلهایم

عافیتی نیست مرا به غیر، بپذیر

قرارندارم بیا ، که سرگشته ام

بیا نسیم گل افشان را ، بهاران کن

که دراین وادی کم گشته ، غلام

غ..ر..آ