عارفانه های یک دوست

ای دل سرکش مگردرماندایی   
این چنین شرربه جان انداخته ایی 

آتشی دربرق چشمت ، افروخته باز 
کاین چنین دریا ، به خون  آشفته ای

موج غم  در تو غوغا می کند
بی وفایی هایت ، بریار جفا می کند

همچو توفان دریا  ، غوغا می کند
انتظاری نیست اگر ، زورق  بشکند

این چنین است که دل ،غوغا می کند
بی وفایی ها را ، رسوا کند  

بی وفا یاری داشت اندرون ، حال ما
عطرگل بود ودلکش ، با حال ما 

می کشید ما رابه گلشن شاد شاد   
حکمتش درخار و ، گل خلید در دست ما

می برد عطرگل را ، به یغما غلام 
او نسیم سحر و گل نشست ، برتن ما

غ..ر..آ