عارفانه های یک دوست

من ازآدمها ، حرف ها شنیدم  

که باید روی پای ، تو بیفتم

خودت دیدی که حرفی نگفتم

من ازحالم به غیرازتو نگفتم

میشن ورنگا رنگ آدم ، یه جوری

همیشه تو همونی وهمونی

همه رفتن ومیراند ، زندگی کن

تو که باهمه ماندی می مونی

همیشه میکنم عاشقت را اقرار

همین عشق شود تگراروتگرار

من هرجا کُم میشم توپیدا می کنی باز

دوباره آغوش به رویم ، می کنی باز

مگه ازیادغلام میره ، که هربار

زمین خوردم ، گرفتی دستم وباز

یکی مثل تورا دارم ، عاشق ومست

یکی مثل خودت ، همتا نداری

غ..ر..آ