عارفانه های یک دوست

هرشب به آسمان عاشقانه ، نظاره میکنم

به من قلم دهید ، نامه را پُرستاره میکنم

من ازوفای عشق ، دامنش را گرفتم

درنگاهش نشاط ونغمه را ، ترانه میکنم

آن نوای گرم لبان ، عاشقانه اش را

مثنو ی و کتابِ و ، ترانه میکنم

سرنهاده ام ، دراین سطور

به این نشانِ  وفایش ، سجده میکنم

مکر. نمی کندعاشق ، همه آگهید

دردیارعاشقان ، کسی حاشا نمیکند

سربه دامن شب ، ننهدهرگز !

آنکه عشقش را حاشا نمیکند

در دیارعاشقی خودپسندی ، بس غلام

عاشق عشوه ها را ، ترانه میکند  

غ.. ر..آ