عارفانه های یک دوست

زارشد چشمم ، ازنیا مدن تو

می دود به ره ، به شوق دیدن تو

رشک میبرم به شبنم ، روی گل

که چمیده تاسحر ، پا به پای تو

بیا به رخسارما کمی ، رنگ امید بپاش

چوماهتاب زلف خود ، به شب مپوش تو

بیا وشبم را ، پراز ستاره کن

توماهتاب باش و ، عطرگل یخ را تازکن

بیاکه غلام را خوش باد ، از چمید نت

سحرآمد وبلبل چه کند ، وقت رفتن نت

غ..ر..آ