عارفانه های یک دوست

مراسرمست و ،

شوریده کردی

گذربر کلبه? ،

ویران نکردی

خودت مستی وما را ،

دیوانه داری

گذرکن برکلبه? دل ،

حبیب. بیمارداری

پریشان حالم همچون ،

زلف یارم

پریش و مست ،

درِمیخانه زارم

شدم انگشت نشان و ،

شهره شهر

تومی دانی زشیدایی ،

دادگر

نگرانم نکنه ،

که نگاهم نکنی

نگرانم که می? ناب ،

به جامم نکنی

کشتی دل به کل نشسته ،

ناخدا بیا

به کمان روی چشمت ،

دلباخته ام بیا

من شیدا ازآنرو ،

به تودل داد ام

چو غلام به پایت ،

افتاده ام

غ..ر..آ