عارفانه های یک دوست

درگذارایام خزان ،

بس دیدم

برگهای سروقامت شهررا ،

لرزان دیدم

ای دوست که مست ودست ،

افشان میرقصی

خزان آمد با سازش ،

ازآن هجوم نمی ترسی ؟

ای سرو سبز تو راهم خزانی هست ،

مناز !

که پهلوان اجل همچو پائیز است ،

مناز

تنت سرد و ،

گلویت پُر زفریاد

به هوش باش ای غلام ،

ای داد وبی داد

غ.. ر..آ