عارفانه های یک دوست

غنجه نشکفته بر ،

سرهرشاخه ایی

درکویرمی خواند ،

نغمه ایی

می لغزید بر تنم ،

آن شراب شبنمت

عطرافسونگر می تنید ،

بررگهای تنم

دیدگانم بسته در ،

عالم روُیای خویش

تاسحرمیخواند نسیم ،

درگوشم آوازخویش

ساربانی نجوا کنان ،

در راه کویر

چشم چشمه تشنه ی ،

شبنم است درکویر!

هاله ای درگرد ماه ،

خندید وگفت :

شبنمیم ما برتن ،

ساقه ی گل درکویر

شهر رویاهای من ،

درخواهشم روئید بود

شعردر رگ های غلام ،

روئید بود

منتظربودم آسمان بگشاید ،

آن حریرسفید

صبح سیمین را ببوسم ازلب ،

آن حریرسفید

تا بریزد برتنم ، آ

ن شراب شبنمش

عطرافسونگر ،

به لغزد برتنم

غ..ر..آ