عارفانه های یک دوست

چه شبهاراسحرکردم ، 

که آن لعل لبش بینم

نه عمرم جاودان هست و ،

بیا تا خال لب بینم

بیا با بوسه شیرین کن ،

که گل کامش عسل دارد

نه کوه میشناسد ودریا. دل ،

دل مجنون جا دارد

اگرقهری ازما ،

به الطلف خدایی بخش

به این درگاه غلام را ،

توچون شاهی بخش

جهان بی عشق نمی ارزد ،

بیا میزان عشق باش

نه عمرجاودان داریم ،

بیا حریم عشقم باش

غ..ر.