عارفانه های یک دوست

دل ندارد خلوت سرای ،

غیراو

راه ندارد در دل عاشق ،

غیراو

عقده دل وانشد عاقل چه داند ،

عاشقی

حل این مشکل ندارد راه جز  ،

دیوانگی

گرچه بیداد میکند شمع ،

میسوزد پروانه ای

شمع هم گریه کرد وگفت: ،

وای ازاین دیوانگی

سوختن عارفان اما کسی ،

آگه نشد

غیرآتش کس حریف ،

شمع محفل نشد

هرچه پارو میزدم ،

درموج دریای عشق

ختم این دریا چرا آخر  ،

به ساحل وانشد

داغ عشق مانده درسینهِ ،  

غلام

انتقام عاشقی را عاقلان ،

ازما گرفت و. بازنشد

غ..ر..آ