عارفانه های یک دوست

باد جارمی زد وشاخه ها ،

برگ ریز بود

نرم نرمک یار با رنگ نارنجی ،

تارمیزد

با سرانگشتش بَه! چه موزون ،

نارونارنج را

برسفالین ظرف چه زیبا ،

بار میزد

موج سرخی در اجاق خانِه ،

می رقصید

اوغزل میگفت و جام مرا ،

بار میزد

با پرموزیکش میبرد ،

جان غلام

دربهشت رویاهایی ،

دلم. پرمیزد

غ..ر..آ