عارفانه های یک دوست

بغض تب آلود شب گذرکرد و ،

صبح با َابرآمد

چارقد نقرایی رنگ پوشید و ،

هنگام سحر آمد

روزچوگریزد تودر شب ،

روح عریانی

وسوسه مشودر حوض آب ،

درقلب اوجانی

جاذبه ایستاد و ،

سیب به شاخه آرام ماند

تا سحربه تماشای تو ،

که درآب عریانی

میزنی آتش بجان غلام ،

وقت رفتن

میسوزانی و.ازاین درد ،

چه میدانی

به پای بیکسی ،

نزار مرا

 که چون توگل ،

دارم کسی

غ..ر..آ